هنر ایرانی

هنر ایرانی هنری استثنایی، خاص و غنی‌ترین میراث هنری در کل جهان بوده و دارای تاریخچه ای به قدمت تاریخ می باشد.

سیر تکاملی هنر ایرانی را در ریشه حوادث تاریخی این کشور می توان یافت.

بنظر می رسد که آب و هوای متفاوت ایران اثر خود را بر ساکنان اولیه این سرزمین در پیدایش هنرهای گوناگون در دوره های تاریخی گوناگون داشته است.

خانه ها در ایران قدمتی بین ۶ تا ۸ هزار سال دارند، حفاری های باستان شناسان آثار هنری بسیار مهمی مشتمل بر نقاشی های غارنشینان، لوازم خانه و ابزار فلزی، سفالی و ابزار جنگی را به ما نشان می دهند.

نکته جالبی که در مطالعه هنر ایرانی بنظر می رسد این است که هنر ایران مستقل از مکان و زمان پیدایش، منعکس کننده روحیه و تمایلات ایرانی ها می باشد نکته دیگری که بنظر می رسد تنوع آثار هنری است و این امر نشان می دهد ایرانیان باستان در مناطق مختلف با توجه به شرایط زندگی دارای مهارت های بالایی بوده اند.

هنر ایران از بیش از سه هزار سال پیش از ظهور دولت قدرتمند هخامنشیان در ایران پایه گذاری شده است.

هنر این عصر ترکیبی است از هنر اقوام گوناگونی که تابع پارسیان بوده اند و هخامنشیان با بهره گیری مناسب از این هنرهای مختلف و ریختن کلیه جلوه های هنری اقوام و ملل مختلف در یک قالب به هنر خود اعتلا بخشیده اند.

از دیگر جلوه های هنری این دوره رواج هنر کنده کاری، حجاری، پیکر تراشی، فلزکاری، کاشی سازی و قالی بافی است.

آثار برجا مانده عمق پیشرفت هنرمندان ایرانی را در این رشته های هنری به تصویر می کشند. نقش برجسته های تخت جمشید نیز در زمره  گنجینه  هنر دوره ایران هخامنشی به شمار می روند که هر یک مجموعه ای از تصاویر غنی و نقوش دوران هخامنشی را به نمایش می گذارند و علاوه بر آن گویای بسیاری از آداب و رسوم رایج آن دوران بوده اند.

آثار فلزکاری نیز در این دوره ، برجسته و چشمگیر است. اشیاء فلزی هخامنشیان بیشتر از طلا، نقره و برنز ساخته می شده است و از مهمترین آثارکشف شده ،  ارابه ی زرینی است که چهار اسب در جلوی آن قرار دارد و دو پیکره  آدمی بر روی نیمکت ارابه نشسته اند.

فرش بافی از دیگر جلوه های بارز هنر ایرانی در زمان هخامنشیان است. این هنر به سبب از بین رفتن اکثر فرش های ایران در عهده باستان چندان مورد مطالعه دانشمندان قرار نگرفته بود ولی در اواخر دهه 1950 میلادی با کشف یک فرش 83/1×2 متری که به همراه آثار نفیس دیگر در یخ های سیبری کشف شد جلوه ای دیگر از هنر هخامنشی را در معرض دید بینندگان قرار داد.

این فرش در محلی به نام (پازیریک) کشف گردید و بعدها به همین نام معروف شد. نوع بافت و ظرافت و نقش این قالی گویای مهارت و تبحر هنرمندان بافنده هخامنشی و نشانگر سنت دیرپای بافت فرش ایران است که قدمت آن را به دو هزار و پانصد سال و شاید بیشتر بازمی گرداند.

پیکرتراشی ، دیگر جلوه  هنری دوره هخامنشی است.